Michał mówi, że kojarzy mu się to z katedrą gotycką. rzecz zrobiona dla Przyjaciółki, takiej najprawdziwszej na świecie. srebro i granaty (tu się przyznam, że kompletnie nie umiem osadzać takich kamieni. to był eksperyment). zawijaski na zamówienie. mam nadzieję, że się spodoba.
kolekcjonowałam labradoryty. nawet nie planowałam żadnej biżuterii z nich. cieszyły mnie swoim pięknem. ale przyszedł na nie czas - dobrze się dogadały z lotosami. i powstała seria "lotos i labradoryt" - bardzo prosta, niemal ascetyczna, mocno oksydowana, przecierana, matowiona i polerowana.
Dłoń Fatimy to jeden z symboli, który towarzyszy mi od 5 lat. pierwszy raz zobaczyłam go w Maroku, później na Bałkanach. zakochałam się w nim, bo "mówił do mnie". potem uśmiechnął się do mnie ze stron książki "Hakawati, mistrz opowieści". nie miałam wyjścia. zrobiłam, w dwóch wersjach. pierwsza jest filigranowa, z wyraźnie zaznaczonym kianitowym okiem, wydaje mi się, że to dość klasyczne podejście do tego symbolu. druga, to wersja współczesna, maksymalnie uproszczona, łącząca mocno repusowane srebro z potężnymi kawałami korala. oka prawie nie ma, zostaje czerwona tęczówka i srebrna kropka, jako źrenica.
czasami nie mam możliwości pracy. nie będę kota lutować, ani kotu lutować. zajęłam się dziś stroną, blogiem i tego typu przyjemnościami.
